Ayı ile Kuzu Masalı
Ayı ile Kuzu Masalı
Bir zamanlar, ormanın kenarında küçük bir kuzu yaşarmış. Her gün çayıra çıkar, taze otları yer, dereden su içermiş. Çok nazik ve sessiz bir hayvanmış.
Bir gün ormanın derinliklerinden koca bir ayı çıkagelmiş. Karnı çok açmış ve öfkeliymiş. Dereden su içen kuzuyu görünce yanına gitmiş.
Ayı, kükreyerek:
— Bu dere bana ait! Buradan su içemezsin! diye bağırmış.
Kuzu korkmuş ama cesurca cevap vermiş:
— Ama ben derenin aşağısındayım, su senden bana doğru akıyor. Suyu kirletmem mümkün değil…
Ayı kızgınlıkla tekrar bağırmış:
— O zaman geçen yıl beni rahatsız eden sendin!
Kuzu şaşkınlıkla:
— Ama ben daha bu yıl doğdum, geçen yıl burada bile değildim…
Ayı artık bahaneyi bırakmış, sinirle söylenmiş:
— Ne olursa olsun! Ben sana kızgınım ve seni yemek istiyorum!
O sırada ormanın yaşlı kaplumbağası çıkagelmiş. Ayının önüne geçip şöyle demiş:
— Güçlü olmak, haksız olmak anlamına gelmez. Eğer açsan, ormanda yiyecek çok şey bulabilirsin. Ama masum bir kuzuyu yemek sana sadece korku kazandırır, saygı değil!
Ayı, kaplumbağanın sözlerini duyunca utanmış. Kuzudan özür dilemiş ve uzaklaşmış. Kuzu ise yaşamına huzurla devam etmiş.
Ayı ile Kuzu Masalı burada bitmiş.
Bu masalın dersi:
Güçlü olmak, başkalarına haksızlık yapma hakkı vermez. Adalet, her zaman en büyük erdemdir.
