Hazreti İbrahim’in Mahkeme Edilmesi Kıssası
Hazreti İbrahim’in Mahkeme Edilmesi Kıssası
Hazreti İbrahim, şehir halkı bayram dolayısıyla şehrin dışında olduğu vakit, baltasını omuzuna alıp puthaneye gitmiş ve oradaki putları paramparça etmişti. Sadece en büyük putu kırmamış, elindeki baltayı da ona dayamıştı.
Bayram ritüelleri bitince şehir halkı şehre dönüp puthaneyi ziyarete koşuştular. Fakat puthaneye girer girmez, putların kırılmış, dökülmüş olduğunu, sadece en büyük putun sağlam olduğunu gördüler. Büyük uğultular ve çığlıklar kopardılar. Büyük kâhin durumu Nemrut’a bildirdi.
Nemrut:
-Kimin yaptığını derhal bulun. Bulduğunuz da onu bütün ülkeye rezil edelim ve ona öyle bir ceza verelim ki, herkese ibret olsun. Bundan sonra da putlara saygısızlık etmeye herhangi bir kimse cüret edemesin, dedi.
Hiç kimse ne olduğunu, putların nasıl kırıldıklarını bilmiyordu. Hazreti İbrahim’in yanlarında put kırdığını gören bir kaç kişi:
-İbrahim adında birisinin aramızda bulunduğunu ve putlara inanmadığını haber verdiler. Bu iş onun işi olmalıdır. Başka hiç kimse böyle bir işe cüret edemez, dediler.
Nemrut, Hz İbrahim’i tutuklamalarını, bir mahkeme kurmalarını, halkın huzurunda bunu mahkeme etmelerini, İbrahim ve taraftarlarını rezil etmelerini, emretti.
Ertesi gün mahkeme kuruldu ve insanlar olayı seyretmek için toplandılar. Hakim:
-Ey İbrahim, bayram günü puthanenin bütün putları kırılmış. Senden başka kimse de şehirde kalmamış. Bu işle ilgili bir durumun veya haberin var mı?
İbrahim (as):
-Niçin bana soruyorsunuz? Neden putlara sormuyorsunuz? diye cevap verdi.
Hâkim:
-Putlar kırılmışlar onlara sorulmaz, dedi.
İbrahim (as):
-Balta büyük putun omuzunda. Büyük puta sorun. Belki diğerlerine kızıp böyle yapmıştır, dedi.
Hâkim:
-Ey İbrahim! Putlar konuşmaktan âcizdir. Büyüğünün de küçüğünün de hiç bir farkı yoktur. Taş ve sopaya sual edilemez, dedi.
İbrahim (as):
-Putların konuşmaktan âciz taş ve sopa olduklarını ve kendilerini de koruyamadıklarını söylüyorsunuz. O halde sizler, nasıl bu zavallı aşağılık âciz putlara tapıyorsunuz? dedi.
Hâkim:
-Ey İbrahim, biz buraya vaaz dinlemek için toplanmadık. Biz seni suçlu biliyoruz. Putlarla senin eski bir düşmanlığın olduğunu söylüyorlar. Ya bu işin senin tarafından yapılmadığını ispatlamalısın veya sana verilecek olan cezaya hazır olmalısın, dedi.
İbrahim (as):
-Müsaade ediniz, açıklayayım. Suçlu olduğumu bildiğinizi söylüyorsunuz. Ben kendimin suçlu olduğumu kabul etmiyorum. Benim putlarla eski bir düşmanlığım olduğunu söylüyorsunuz. Taş ve sopalara bir düşmanlığım yoktur. Benim sapıklığa ve cehalete düşmanlığım vardır. Ben, Allah Teâlâ’nın emriyle konuşur ve O’nun emriyle iş yaparım. Bunları bilmeniz gerekiyor. Allah birdir. Eşi, benzeri ve ortağı yoktur. Öyle güçlüdür ki, yeri ve gökleri bir anda yok edip, başka yerler ve gökler yaratır. Bütün insanları yaratan odur. Bize doğru sözlü ve adaletli olmayı emretmiştir. Ben göklerin ve yerin Rabb’ine ibadet ederim. Bütün insanları ona tapmaya çağırıyorum. Sizin bu mabudlarınız ise taş ve odundan başka bir şey değildir. Bana göre kim bunları kırdıysa iyi etmiştir.
Siz de bu taş ve sopalardan el çekmelisiniz. İbrahim’in Rabb’ine iman etmelisiniz. O, hem alimdir, hem gafur ve rahîmdir. Fakat cezaya gelince, beni cezalandıracağınızı söylediniz. Ben sizin cezanızdan korkmuyorum. Benim Rabb’im put değildir ki, kendisini herhangi bir darbeden koruyamasın?.. Benim Rabbim öyle bir Rabb’dir ki, sizin şerrinizden beni korur, dedi.
Hâkim:
-Suçlu belli oldu. İbrahim’in putlara inancı yoktur. Onun durumu belli oluncaya kadar tutuklansın. Mahkeme bitmiştir. Bir kaç dakikaya kadar mahkemenin kararı belli olacaktır, dedi.
Mahkeme bitmiş ama hükmün Nemrut tarafından verilmesi bekleniyordu. Mahkemede ki konuşulanlara şahit olan insanlar ise Hz İbrahim’in konuşmalarından etkilenmiş, iç dünyalarındaki yangın yüzlerine yansımıştı. Kahin ve Nemrut ise insanların yaşadıkları bu içsel değişimi farketmişlerdi.
Etiketler: Hazreti İbrahim’in Mahkeme Edilmesi Kıssası, Dini Hikayeler ve Kıssalar oku.
