Harun Reşit ile Cariyesi

Harun Reşit ile Cariyesi

Anlatılanlara göre Harun Reşit tahta geçip halife olduğunda şehrin büyükleri ve ileri gelenleri, halifenin sarayına davetine gelmeye başlamışlar. O kadar çok gelmeye başlamışlar ki gündüzleri halktan bir kimsenin halifenin yanına varmasına sıra gelmemiş. Bunun üzerine halk halifenin yanına gece gelmeye başlamış. Halife, bu durumdan rahatsız olup öfkelenmiş. Halife, yardımcılarına ve kapıcılarına:

-“Gece kim gelirse yakalayıp zindana atın” diye emretmiş.

Halifenin emriyle gece kim geldiyse onu yakalayıp zindana kapatmışlar. Halife, bu şekilde üç dört gün dışarı çıkmayıp kimseyle konuşmayıp çok öfkeli bir halde oturmuş. Bir gün çok öfkeli bir şekilde otururken halifeye yemek hazırlanmış. Halife yemek yemeye başladığında bir cariye, yanlışlıkla halifenin üzerine yemeği dökmüş. Bunun üzerine halife, cariyeye çok kızmış, hatta cariyeyi öldürmek istemiş. Bu durum karşısında cariye Halifeye:

-“Allah-u Teala Kuran’ı Kerim’de şöyle buyurdu ‘vel-kazimine’-ğayz’ demiş.

Cariyeden bu sözleri duyan halifenin öfkesi azalmış ve cariyeyi öldürmekten vazgeçmiş. Cariye tekrar, halifeye:

-“Vel-afin ‘ani’n-nas” demiş. Bunun üzerine halife:

-“Zindanda ne kadar suçlu varsa suçlarını affettim” demiş. Bunun üzerine cariye halifeye:

-“Allah-u Teala Kuranda şöyle buyurmuştur ‘vallahu yuhibbü’l-muhsinin’” demiş.

Halife:

-“Ne kadar hizmetçim varsa hepsini Allah rızası için serbest bırakıyorum ve onlara birçok mal veriyorum. O malları kendi aralarında paylaşsınlar. Zindanda olanları da serbest bıraksınlar” demiş.

Bu kutsal ayetin emrettiği gibi ölünceye kadar adaletli ve şefkatli bir şekilde halifelik yapmış.

Ayetin açıklaması: ( Onlar (muttekiler), bollukta ve darlıkta (Allah için) infak ederler ve onlar öfkelerini yutanlardır (tutanlardır) ve insanları affederler. Ve Allah Muhsinleri sever) Ali İmran suresi 3/134

Kaynak: Kırk Vezir Hikayeleri, Halife Harun Reşit ile Cariyesi.